Brunello di Montalcino

Brunello di Montalcino to wino wytwarzane z odmiany sangiovese w Toskani, w obrębie gminy Montalcino w prowincji Siena.

Historia wina sięga drugiej połowy XIX wieku. Wówczas Clemente Santi rozpoczął próbę stworzenia wina z podgatunku odmiany sangiovese. który posiadał grubszą skórkę i bardziej skoncentrowany aromat. Prace nad wyselekcjonowaniem tego podgatunku trwały kilkadziesiąt lat i zakończyły się powodzeniem w 1888 roku, gdy wnuk Clemente - Feruccio, wypuścił pierwsze wino które leżakowało 10 lat, wyłącznie z tych winogron pod nazwą brunello (przypuszczalnie nadanej od wyjątkowo ciemnego zabarwienia owoców).

Sukces i kariera Brunello di Montalcino rozpoczęły się w połowie XX wieku, gdy wino zaczęło podbijać rynek włoski i rynki międzynarodowe.

Zgodnie z apelacją przyznaną w 1980 roku, Brunello di Montalcino może być wytwarzane wyłącznie z winogron sangiovese rosnących na obszarze gminy Montalcino i tam też butelkowane. Okres starzenia wina wynosi co najmniej dwa lata w beczkach dębowych oraz co najmniej cztery miesiące w butelkach. Wino nie może być wprowadzone do sprzedaży wcześniej niż pierwszego stycznia roku kolejnego, po upływie pięciu lat od zbioru winogron. Wydłużenie dojrzewania o rok uprawnia do oznaczenia wina określeniem riserva.

W przeciwieństwie do Chianti, innego słynnego wina z Toskanii na bazie sangiovese, Brunello di Montalcino ma bardziej mięsistą konsystencję z typowymi aromatami i smakami jeżyn, czarnej wiśni, czarnej maliny, czekolady, skóry i fiołków.

Brunello di Montalcino jest, winem czerwonym znanym z długowieczności, które dojrzałość osiąga po 5–10 latach i nadaje się do przechowywania nawet przez kilkadziesiąt lat.